Afscheid van Tokyo

Bij het hotel hebben we onze koffers opgehaald en zijn daarmee naar het New Otani hotel gelopen. Vanaf dat hotel zijn we met een bus naar het vliegveld gegaan. In het stadje Narita hadden we een overnachting voor de laatste nacht geboekt. 



Dat ze blij waren met ons bezoek blijkt uit deze boodschap op de muur in het restaurant van het hotel.

Narita

Het hotel in Narita bleek een nogal uitgewoond gebouw te zijn, maar voor één nacht prima. We zijn die avond in Narita bij de plaatselijke Koreaan gaan eten. Het was bestellen met plaatjes, en dat kan wel eens fout gaan. Wat er op de foto redelijk aantrekkelijk uitzag bleek een schotel met kippenmagen te zijn. We hebben daarna nog iets met gewoon kippenvlees besteld. Daarna zijn Martin, Ron en Richard nog wat gaan drinken in het alles behalve bruisende Narita. Wij zijn teruggegaan naar het hotel.

De volgende ochtend zijn we met de bus van het hotel naar het vliegveld gegaan. Afgezien van een sleutel die zoek was, maar dat achteraf toch niet bleek te zijn, een iPad die in het hotel was blijven liggen en nog snel door de medewerkers van hotel naar het vliegveld werd gebracht en wat ongeoorloofde bagage in mijn koffer is dat allemaal soepel verlopen.

Boottocht over de Sumida-Gawa

Na de filmlocaties hebben we ons bezoek aan Tokyo afgesloten met een rondvaart over de Sumida-Gawa, een rivier die dwars door Tokyo stroomt. 




Via Ginza zijn we naar Asakusa gegaan, het beginpunt van de boottocht. Nadat we tickets hadden gekocht moesten we nog even wachten tot de boot kwam.



Hierboven het straatbeeld bij Asakusa en een drankautomaat. Heel Tokyo staat vol met die dingen. Bij de drankjes staat een rood of blauw symbool. Rood betekent warm, blauw koud. Bij warm moet je niet alleen aan koffie- of theeachtige drankjes denken. We hebben ook heel warm sinaasappelsap gehad.  




Tegenover het vertrekpunt van de rondvaartboot lag het hoofdkantoor van een bierbrouwerij. Het heeft de vorm van een vol glas bier. Het gouden ding, de Asahi Flame, op het gebouw ernaast staat voor het brandende hart en de schuimkraag van Asahi bier. Wij vonden het meer op een gouden drol lijken. Asakusa is vrij ver naar het noorden en ligt relatief dichtbij de Skytree. Deze toren was dan ook gedurende een groot deel van de boottocht te zien.





Snelwegen en hele lelijke gebouwen kenmerkten in vooral het eerste deel van de route. Het sombere weer maakte het plaatje helemaal af. Bij de monding van de rivier in Tokyo Bay wordt het iets beter. De blauwe Kyosu brug zorgde voor een beetje kleur.
Helemaal achterin de boot was de enige plek waar een opening was waardoor je naar buiten kon fotograferen. Echt frisse lucht leverde dat niet op, je zat daar in de dieseldampen van de boot.




De Shuo-Ohashi brug, hierboven, is de nieuwste van de bruggen waar we tijdens de tocht onderdoor voeren. Hier heeft men in elk geval wat moeite gedaan om er iets van te maken.



De boot maakte een tussenstop bij de Hamarikyu Gardens. We wilden al uitstappen, maar blijkbaar hadden we tickets gekocht om nog een stukje verder te gaan. Dat soort dingen kunnen verrassend uitpakken als je niets van de taal begrijpt. Achter dit park ligt de Tokyo Tower, die nog net zichtbaar is op de foto.



De blauwe reiger komt dus ook midden in Tokyo voor. Het is familie van onze blauwe reiger, maar het is wel een ondersoort.




De boottocht eindigde in het havengebied met uitzicht op de Rainbow Bridge en het Fuji-gebouw.

Hiermee was er min of meer een einde gekomen aan ons bezoek aan Tokyo. We zijn op station Hinode weer op de onbemande Yurikamome lijn gestapt om in de richting van ons hotel te gaan. 



Hierboven is te zien dat deze lijn bovengronds is aangelegd en vlak langs allerlei gebouwen rijdt.



Bij het Shimbashi station moesten we overstappen op de ondergrondse metrolijn. In de ochtendspits is op hele drukke trajecten het voorste deel van de metro alleen voor vrouwen bestemd. 

James Bond in Tokyo - Nakano-shimbashi

In You Only Live Twice zit een scène die zich afspeelt in en rond een afgesloten metrostation. Deze scènes werden opgenomen bij Nakano-shimbashi, een metrostation op de Marunouchilijn geopend in 1961 en nog altijd in gebruik. Tegenwoordig staan op het perron hekken om het publiek te beschermen. De bordjes met de tekst (in het Japans) ‘Gevaar - probeer niet over te steken’ hangen er nog altijd. Tijdens ons bezoek was de renovatie van het station net begonnen, toch waren er nog genoeg herkenningspunten.
Het kostte ons trouwens nogal wat moeite om bij het metrostation te komen. 

 Overstap op Nakano-sakaue

Bij Nakano-Sakaue splitst de rode lijn in tweeën. Wij hadden al een keer bij een van de stations tevergeefs gewacht op een metro die de juiste zijtak zou nemen. Zo werkte het echter niet, je moest overstappen om naar Nakano-Shimbashi te gaan.

You Only Live Twice, 1967Nakano-shimbashi, 11 december 2014
 You Only Live Twice, 1967
Nakano-shimbashi, 11 december 2014
 You Only Live Twice, 1967
 Nakano-shimbashi, 11 december 2014
  You Only Live Twice, 1967
 Nakano-shimbashi, 11 december 2014
Het waarschuwingsbord met de tekst Gevaar - probeer niet over te steken hangt er nog steeds.

You Only Live Twice, 1967
 Nakano-shimbashi, 11 december 2014

Het metrostation Nakano-shimbashi ligt nogal ver buiten het centrum en de sfeer buiten op straat is dan ook heel anders. Het ziet er nogal rommelig uit met al die elektriciteitskabels die over de straat gespannen zijn. 



In het station probeerden ze ons weer het juiste gedrag bij te brengen.

Lost in Translation - Shibuya

Na het bezoek aan Yoyogipark zijn we meteen doorgegaan naar Shibuya voor een paar foto's die horen bij een locatie uit Lost in Translation. De hoofdpersoon, Charlotte staat op het plein met de diagonale zebrapaden. Op het gebouw boven Starbucks zijn doorlopend reclamefilms te zien. 

 Lost in Translation, 2003
 Shibuya, 10 decenber 2014
 Lost in Translation, 2003
 Shibuya, 10 decenber 2014
 Lost in Translation, 2003  Shibuya, 10 decenber 2014
 Lost in Translation, 2003
 Shibuya, 10 decenber 2014

Omdat we de laatste nacht in Japan in een hotel in de buurt van het vliegveld zouden zitten, was dit onze laatste avond in Tokyo. We hebben in de buurt van het appartement waar Martin zat gegeten in een restaurant waar we bediend werden door vrouwen in traditionele klederdracht. Het eten was erg lekker, een waardige afsluiter van ons bezoek aan Tokyo.
Zonder dat we er op dat moment bewust mee bezig waren hadden we tijdens de reis nog een paar locaties uit Lost in Translation gezien. De Tokyo Tower en de Rainbow Bridge.

 Lost in Translation, 2003
 Tokyo Tower, 4 decenber 2014 Lost in Translation, 2003
 Rainbow Bridge, 5 decenber 2014