Bij aankomst op het vliegveld probeerden we meteen Japanse Yennen te pinnen, maar dat lukte niet. We waren vergeten om onze passen voor pinnen buiten Europa open te stellen. Gelukkig konden we dat ter plekke via internet nog regelen. Daarna hebben we onze Japan Rail Pass geactiveerd en zijn we met de trein naar Tokyo Station gegaan. Vanaf dat station was het nog drie haltes met de metro naar ons hotel. Dat klinkt eenvoudiger dan het was. Tokyo Station is een van de grootste stations ter wereld en we zijn er totaal verdwaald. We moesten de rode metrolijn hebben, maar kwamen terecht bij een spoorlijn die op de kaartjes ook een rode kleur had. Er zijn veel loketten op het station, maar achter weinig loketten zit iemand die Engels verstaat of spreekt. Maar een paar uur later stonden we, met de hulp van enkele vriendelijke Japanners, toch bij het hotel.
We hadden een hotel geboekt in de buurt van het appartement waar Martin, Ron en Richard verbleven. Het was eigenlijk de bedoeling dat we die avond nog samen ergens zouden gaan eten. Maar omdat we zo lang hadden gedaan over de rit van het vliegveld naar ons hotel hebben we dat plan moeten afblazen. We hebben dus met z'n tweeën in het hotel een hapje gegeten en zijn toen gaan slapen.
De Japan Rail Pass moet je in Nederland al aanvragen en betalen. Op een aantal grote stations in Japan kun je de pas activeren. De pas is te gebruiken op gewone JR-lines en op een aantal Shinkansen treinen. De kosten van de pas zijn vergelijkbaar met de prijs van een retourtje met de Shinkansen van Tokyo naar Kyoto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten