Manga museum

Na drie tempels op één dag waren we een beetje tempelmoe en zijn we op zoek gegaan naar iets totaal anders. Richard had gehoord dat er een mangamuseum in Kyoto was en daar hebben we ons naartoe laten brengen. Hoewel er een aantal zalen zijn ingericht als tentoonstellingsruimte, lijkt het museum eerder een archieffunctie te vervullen dan een museumfunctie. Een zeer uitgebreide bibliotheek waar veel mensen zaten te lezen was daarvan een duidelijk voorbeeld.
Voor mensen die niet veel met manga hebben is het museum niet interessant. Ik heb dus de helft van de tijd op een stoel gezeten, wachtend tot de anderen klaar waren.



Het museum had aparte afdelingen voor jongens, meisjes en volwassenen. Op de meisjes afdeling keken we wel even raar op. Daar was een tentoonstelling over een strip, Eroica, die al veertig jaar loopt en dus voor meisjes wordt gemaakt. Veel van de afbeeldingen suggereerden echter dat we op de homo-afdeling terecht waren gekomen. Hoofdpersoon van de strip is Dorian Red Gloria, Earl of Gloria, een enorm nichterig openlijk homoseksueel personage waarvan het uiterlijk is gebaseerd op Robert Plant van Led Zeppelin en de naam is een speelse verwijzing naar Dorian Gray, een personage uit een toneelstuk van Oscar Wilde. Regelmatig loopt hij als travestiet rond, hetgeen natuurlijk prima kan met zo'n Robert Plant pruik. Zijn opponent is een hele enge Duitse geheimagent met een enorme mat in zijn nek. Hij is gespecialiseerd in Neo-Nazi's. 



Na het bezoek aan het museum hebben we ergens koffie gedronken en we hebben nog een poging gedaan om het keizerlijk park te bezoeken. Het werd echter al snel donker en het oude keizerlijk paleis was al gesloten. 

 Straat in Kyoto


Die avond zijn we weer gaan eten in het smalle straatje, Pontocho, waar we de eerste avond in Kyoto ook al hadden gezeten. Het was zaterdagavond en erg druk. Het duurde even voordat we een restaurant hadden gevonden waar ze nog ruimte voor ons hadden. Het was heel erg Japans. Zo'n lage tafel die je voor het probleem stelt Wat te doen met de benen? Of je nu kiest voor kleermakerszit of de benen onder de tafel, voor de ongeoefende Europeaan is het nauwelijks vol te houden. Wij kozen bijna allemaal voor de benen onder tafel, maar dat schijnt volgens de Japanse etiquette nogal ongepast te zijn. Het eten was er erg lekker.